ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΙΤ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Σχολικός εκφοβισμός – Διαφορετικότητα
“ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ”
Σκηνοθεσία: Paul Mas
ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ
Σκηνοθεσία: Paul Mas
Προτεινόμενες Ηλικίες: 9 - 12
Η Τζούλι δεν ταιριάζει στο σχολείο της. Αυτό αλλάζει όταν ο Έμιλ ένα αυτιστικό παιδί, μπαίνει στην τάξη.
Θέματα:
Σχολικός εκφοβισμός - Φιλία - Εκπαίδευση - Αναπηρία-Αυτισμός -
Πραγματική ένταξη - Αυτοδιάθεση - Θεμελιώδη δικαιώματα - Σχολείο - Καθημερινή ζωή - Αλληλεγγύη - Παιδί - Διαφορετικότητα
Η καλλιέργεια βασικών δεξιοτήτων ζωής στα παιδιά δεν είναι απλή υπόθεση, και η συμπόνια ξεχωρίζει ως μία από τις πιο πολύτιμες αλλά και δύσκολες αρετές. Η ικανότητα να αναγνωρίζεις τον πόνο του άλλου και να νιώθεις την ανάγκη να δράσεις είναι σπάνια – ακόμα και στους ενήλικες. Στην πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους Précieux (Precious) του Paul Mas, αυτή η λεπτή αρετή εξερευνάται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που παλεύει να βρει τη θέση του, προσφέροντας μια βαθιά στοχαστική ματιά στην ενσυναίσθηση, την αποδοχή και την αθόρυβη αντοχή της παιδικής ηλικίας.
Δείτε την ταινία:
Précieux ⎪Paul Mas⎪César 2022 I Psaroloco Educational
Συζήτηση
Δείτε την ταινία και συζητήστε τα 5W ως εισαγωγή. Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές σας επεξεργάζονται τις πληροφορίες από την ταινία και στη συνέχεια εμβαθύνουν στο θέμα.
Τα 5W:
Ποια είναι η ιστορία;
Ποιος είναι ο κεντρικός ήρωας ή ο πρωταγωνιστής;
Υπάρχουν άλλοι χαρακτήρες;
Υπάρχει αντίπαλος ή αντίστοιχος του κύριου χαρακτήρα;
Τι είναι η ιστορία;
Πού διαδραματίζεται η ιστορία;
Τι μπορείτε να πείτε για την τοποθεσία;
Πότε διαδραματίζεται η ιστορία;
Παίζει σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο;
Γιατί η ιστορία παίρνει μια διαφορετική τροπή;
 |  |  |  |
|---|---|---|---|
 |  |  |  |
Παιχνίδι - Εργασία
Το παιχνίδι ενσυναίσθησης U(nie)NO σχετίζεται με την πτυχή της κοινωνικής αλληλεπίδρασης σε παιδιά με αυτισμό. Μέσω αυτής της εργασίας, αρκετοί μαθητές βιώνουν τι σημαίνει "να μην ανήκεις" όταν δεν κατανοείς τους κοινωνικούς κανόνες.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας οι μαθητές παίζουν το γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι UNO®, αλλά με διαφορετικούς κανόνες. Αυτοί οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού δεν εξηγούνται σε όλους τους μαθητές. Οι μαθητές που δεν γνωρίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού δεν καταλαβαίνουν πλήρως τι συμβαίνει και ως εκ τούτου αισθάνονται περίεργα.
Δημιουργήστε μικρές ομάδες και ζητήστε από έναν μαθητή από κάθε ομάδα να βγει έξω. Η πρόθεση είναι να ΜΗΝ ακούσει την εξήγηση.
Δώστε την παρακάτω εξήγηση στους μαθητές που είναι ακόμα στην τάξη:
Όλοι γνωρίζετε το παιχνίδι UNO®;
Αυτό που θα παίξουμε σήμερα δεν είναι UNO®, σήμερα λέγεται U(nie)NO! Τα παιδιά που βγήκαν έξω δεν το ξέρουν και δεν πρόκειται να τους το πούμε! Οι κανόνες του παιχνιδιού για το U(nie)NO μας είναι οι εξής:
Δεν θα υπάρξει συζήτηση κατά τη διάρκεια αυτού του U(nie)NO! Πρέπει να υπάρχει απόλυτη ησυχία κατά τη διάρκεια αυτού του παιχνιδιού! Δεν μπορείτε να τοποθετήσετε 2 πανομοιότυπα φύλλα το ένα πάνω στο άλλο (π.χ. δεν μπορείτε να τοποθετήσετε ένα κίτρινο 7 σε ένα κίτρινο 7, δεν μπορείτε να τοποθετήσετε ένα φύλλο +4 σε ένα φύλλο +4) Εάν ρίξετε ένα 8, πρέπει να γελάσετε δυνατά (8 = γέλια).Εάν ρίξετε ένα 1, πρέπει να κλάψετε δυνατά (1 = κλάμα). Στο + 2 = παίρνετε 2 φύλλα από την τράπουλα και τα δίνετε σε κάποιον άλλο, μπορείτε να επιλέξετε ποιον. Όποιος ξεφορτωθεί πρώτα όλα του τα φύλλα χάνει.
Κατά τα λοιπά, όλοι οι κανόνες του παιχνιδιού είναι οι ίδιοι όπως στο κανονικό UNO®. Κάθε συμμετέχων λαμβάνει 7 κάρτες. Εναλλάσσοντας (δεξιόστροφα), μπορείτε να τοποθετήσετε μια κάρτα στο σωρό απόρριψης. Αυτό το φύλλο πρέπει να έχει είτε τον ίδιο αριθμό είτε το ίδιο χρώμα με το επάνω φύλλο του σωρού απόρριψης. Όποιος δεν μπορεί να ξαπλώσει παίρνει ένα φύλλο από το σκεπασμένο σωρό.
Μόλις καταλάβουν όλοι τους κανόνες του παιχνιδιού, αφήστε τους «αποκλεισμένους» μαθητές να επιστρέψουν και αφήστε τις ομάδες να παίξουν ανεξάρτητα.
Απολογισμός
Στη συνέχεια, συζητήστε πώς το βίωσαν αυτό με τις ακόλουθες ερωτήσεις:
Για τους μαθητές που δεν γνωρίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού:
Ποιο ήταν το συναίσθημά σας;
Τι κάνατε;
Προς όλη την ομάδα:
Τι πήγε στραβά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού σας;
Πώς θα ήταν αν αυτό συνέβαινε όλη μέρα;
Τι θα μπορούσε να βοηθήσει σε μια τέτοια κατάσταση;
Πώς θα μπορούσατε να το συνδέσετε αυτό με κάποιον που έχει αυτισμό;