Τα γκράφιτι και τα κινούμενα σχέδια λειτουργούν συχνά ως μορφές αντίστασης και επαναπροσδιορισμού της πραγματικότητας. Πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά αυτή τη δυναμική και πώς την εκφράζουν μέσα από τη δουλειά τους;

​​

Eίναι σημαντικό να πούμε ότι το στούντιο υπάρχει ήδη εδώ και 15 χρόνια και η αντίληψη της χρήσης του animation ως κοινής γλώσσας για τη δημιουργία προσωπικής άποψης βρίσκεται πίσω από την παιδαγωγική μέθοδο. Το κινούμενο σχέδιο συνδέει μεταξύ λέξης-γραμμής-σχήματος-χρώματος-ήχου και πολλών άλλων και είναι ένα ιδανικό μέσο για κάθε παιδί με διαφορετικές δεξιότητες να συμμετάσχει στη διαδικασία. Είναι ένα μακροπρόθεσμο έργο και μερικά παιδιά συμμετείχαν στο στούντιο για 12 χρόνια και μετά εντάχθηκαν στην ομάδα των δασκάλων για να μοιραστούν τη δική τους εμπειρία με τους νεότερους. Είναι πάντα η μνήμη (προσωπική) και η φαντασία που συνδυάζονται στο τραπέζι των κινουμένων σχεδίων. Που μας φέρνουν στην βασική σημασία της λέξης ΑΝΙΜΑ – Ψυχή, αλλά και του Εγώ Μέσα Μου. Τα παιδιά που μιλούν άπταιστα αυτήν την γλώσσα ξέρουν επίσης πώς να ακούν τις φωνές των συντρόφων τους και πώς να δημιουργούν τη δική τους φωνή. Υποθέτω ότι οι Wilds το διατηρούν με πολύ προσωπικό τρόπο. Αυτό που θυμάμαι και ξέρω είναι αυτό που είμαι μέσα μου και αυτό που νιώθω και ονειρεύομαι για αυτό είναι αυτό που υπάρχει στην ψυχή μου.

​

Σε μια εποχή όπου οι εικόνες και οι πληροφορίες διακινούνται με υπερβολική ταχύτητα, πώς η διαδικασία του animation βοηθά τα παιδιά να αποκτήσουν μια πιο στοχαστική και κριτική σχέση με τα μέσα;

​

Υποθέτω ότι η πιο σημαντική ικανότητα των Wilds είναι η δυνατότητα να δημιουργούν τα δικά τους περιεχόμενα για τις οθόνες και ακόμα πιο σημαντικό ότι ξέρουν πώς να κάνουν τις δικές τους επιλογές. Και όχι μόνο δοκιμάζοντας το κουμπί, αλλά και με έλεγχο των πληροφοριών πίσω από την πηγή. Λοιπόν, ξέρουν επίσης πώς να δουλεύουν με πολλά διαφορετικά υλικά και καλλιτεχνικά μέσα, βλέπουν τις συνδέσεις μεταξύ τους και εύκολα να προστατεύονται από κακόγουστες εικόνες μέσων μαζικής ενημέρωσης…
​
Και δεν περνούν αυτή τη διαδικασία μόνοι τους, είναι πάντα εκεί με τους συνεργάτες τους από την ομάδα και με τους δασκάλους του στούντιο, που είναι καλλιτέχνες οι ίδιοι και γίνεται πάντα διάλογος μεταξύ αυτών και των παιδιών. Λαμβάνουν το δεδομένο των πολλών επιλογών και γίνονται περισσότερο υπομονετικοί ακούγοντας την άλλη γνώμη και επιλέγοντας τη δική τους κατεύθυνση.

​

Υπήρξαν στιγμές κατά τη διάρκεια του προγράμματος όπου τα παιδιά αμφισβήτησαν τα στερεότυπα ή παρουσίασαν μια διαφορετική οπτική για την Ιερουσαλήμ και την κοινωνία τους μέσα από την τέχνη τους;

​

Στα 15 χρόνια ύπαρξης του Studio δημιουργήσαμε αρκετούς εσωτερικούς κανόνες για μας. Πρώτον, δεν υπάρχει στερεότυπη σκέψη στην τέχνη. Kάτι μπορεί να είναι αληθινό μόνο όταν είναι η έκφραση της προσωπικής σας άποψης μαζί με τις συλλογικές μνήμες. Και επίσης, το ίδιο το στούντιο είναι κατά κάποιο τρόπο «Δημοκρατία» της ασφαλούς και ευτυχισμένης παιδικής ηλικίας που υπάρχει πέρα από κάθε πολιτική κατεύθυνση και που προσπαθεί να καταλάβει τα ευαίσθητα ζητήματα της κοινωνίας και των καιρών μας.

​

Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που πήρατε ως δημιουργός από την εμπειρία της δημιουργίας αυτής της ταινίας και από τη συνεργασία σας με τα παιδιά του Wild Kids Studio;

​

Εγώ και η Karina είμασταν στο στούντιο από την αρχή. Μπορώ να μιλάω ώρες για εκείνες τις στιγμές που έγιναν μάθημα για εμάς. Τα παιδιά αντιδρούν στο περιβάλλον τόσο αυθόρμητα και τόσο άμεσα. Επίσης ποτέ δεν λένε ψέματα στη δημιουργία τους. Αυτός ο γρήγορος ρυθμός αντίδρασης λοιπόν και η καλλιτεχνική αλήθεια είναι το κύριο μάθημα για εμάς ως καλλιτέχνες.

​